تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه

تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه یا IP

دوربین های آنالوگ و تحت شبکه یا IP به لحاظ ظاهری تفاوت چندانی باهم  ندارند یعنی همان دسته بندی هایی که در سیستم آنالوگ ، به لحاظ ظاهری داریم در سیستم های تحت شبکه نیز  داریم.مانند دوربین های دام ، بالت ، باکس ، اسپید دام و…. بنابراین تفاوت دوربین های انالوگ و تحت شبکه در ظاهر دوربین نیست.

اولین تفاوتی که دوربین های تحت شبکه یا ip با دوربین های آنالوگ دارند ، نوع سوکت خروجی تصویر آنهاست.

در دوربین های آنالوگ، خروجی تصویر به وسیله مادگی BNC دوربین است که میتوان فیش BNC را به آن وصل کرد.این قضیه در دوربین های تحت شبکه به وسیله سوکت های تحت شبکه RJ47 , RJ48 انجام می پذیرد.

تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه از لحاظ سیگنال خروجی

خروجی تصویر در دوربین های آنالوگ به وسیله سیگنالهای پیوسته که همان سیگنال های آنالوگ است انتقال پیدا میکند و در دوربین های تحت شبکه، به وسیله پروتکل های شبکه و بیت های 0 و 1 که باینری یا زبان ماشین هم نامیده می شوندانجام می پذیرد.

برای انتقال تصاویر دوربین های آنالوگ به دستگاه رکوردر از کابل های کواکسیال  و برای دوربین های تحت شبکه از کابل های ش

تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه از نظر نوع سیگنال

بکه CAT5 ,CAT6 استفاده می گردد.

دستگاه ضبط کننده دوربین های آنالوگ، DVR و تحت شبکه، NVR نام دارد.

تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه از لحاظ اسکن تصاویر

• خروجی تصاویر در دوربین های انالوگ به صورت سیگنال های انالوگ بوده و برای ضبط بر روی هارد دیسک، یا نمایش بر روی مانیتور ،نیازمند ترجمه به صورت دیجیتال است . همین موضوع باعث افت کیفیت تصویر ایجاد شده توسط دوربین می شود .

همچنین نحوه اسکن تصاویر به وسیله دوربین های آنالوگ، اینگونه است که یک فریم از تصویر به صورت جز جز تشکیل می گردد.به این صورت که یک فریم از  تصویر به  خطوط فرد و زوج تقسیم  میگردد.

در زمان شکل گیری تصویر، ابتدا خطوط فرد و سپس خطوط زوج شکل می گیرند

و وقتی این دو تصویر با سرعت بالا به نمایش در می آید چشم انسان فاصله زمانی آنها رو درک نکرده

و یک تصویر کامل مشاهده میکند. ولی این روشِ اسکن تصویر که Interlace نام دارد.

که اسکن با دقت بالایی نیست زیرا بر فرض بعد از تشکیل خطوط فرد اگر حرکتی رخ دهد

خطوط زوج تصویر دیگری نسبت به قبل را در حال ایجاد کردن هستند .

گرچه سرعت اسکن بسیار بالاست (25 فریم بر ثانیه در سیستم PAL .و 30 فریم بر ثانیه در سیستم NTSC)

ولی تاثیر منفی بر کیفیت تصویر ایجاد شده، می گذارد.

طبق مطالب گفته شده در روش اسکن Interlace خطوط به صورت تکه تکه تشکیل می شود

ولی به دلیل سرعت بالا چشم انسان تصاویر را یکچارچه می بیند.

• خروجی تصاویر در دوربین های تحت شبکه به صورت بیت های 0 و1 بوده و بر خلاف تصاویر انالوگ ، برای ضبط شدن بر روی هارد دیسک و نمایش بر روی مانیتور نیاز به ترجمه ندارند و افت تصویری صورت نمیپذیرد.

نحوه اسکن تصاویر نیز در دوربین های تحت شبکه با دوربین های آنالوگ تفاوت دارد. دوربین های تحت شبکه تصویر را به صورت تکه تکه اسکن نمی کنند و کل تصویر به صورت یکپارچه ایجاد می شود. در این روش اسکن که Progressive نام دارد حرکت اجسام متحرک با دقت بالاتری ایجاد میگردد.گرچه تصاویر اسکن شده با فرمت progressive  در حالت  سکون هم بسیار بهتر از فرمت Interlace هستند.

دیگر تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه این است که اکثر دوربین های تحت شبکه قابلیت پشتیبانی از حافظه جانبی یا رم را دارند. در صورتی که دوربین های آنالوگ فاقد این امکان هستند.

یک دوربین تحت شبکه خود دارای سیستم عامل داخلی است .این قابلیت که مستقیما به یک کامپیوتر و یا به اینترنت وصل شود را دارد و نیازمند وسیله یا دستگاه دیگری نیست. در صورت اتصال دوربین به اینترنت می توان تصاویر آن را بدون هیچ دستگاه خاصی بر روی اسمارت فون ها و PC ها با نرم افزارهای مربوطه از هر جای دنیا داشت.

ولی در دوربین های آنالوگ حتما نیازمند یک DVR برای این کارها هستیم.

نویز پذیری یک سیستم دیجیتال که دوربین های تحت شبکه هم جز آن سیستم هستند به مراتب پایین تر سیستم های آنالوگ بوده و بدین ترتیب ضریب اطمینان بالاتری ایجاد می گردد.

تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه از نظر امنیت

دوربین های  تحت شبکه ،تصاویر را به صورت رمز نگاری شده ارسال می کنند و امکان سرقت اطلاعات در آنها بسیار کم است.

ولی در سیستم آنالوگ به سادگی میتوان یک انشعاب از کابل کواکسیال دریافت کرده و تصاویر را مشاهده نمود.

حتی میتوان تصاویر دیگری را به جای تصویر اصلی به  سیستم ارسال کرد!

ولی در سیستم تحت شبکه هر دوربین دارای یک IP Addres منحصر به فرد با نام کاربری و رمز عبور خاص است و برای دریافت تصاویر آن حتما مستلزم این هستیم که این مقادیر را در اختیار داشته باشیم. این امر موجب شده این سیستم ها امنیت بسیار بالایی در برابر اقدامات خرابکارانه داشته باشد. و حرف اول را در پروژه های مهم و بزرگ بزنند.

تفاوت دوربین آنالوگ و تحت شبکه از کابل مورد نیاز و نحوه ارسال

نهایت ارسال اطلاعات بر روی کابل شبکه ، برای دوربین های تحت شبکه 100 متر و در برخی برند ها تا 300 متر ا

ست .واین مقدار در دوربین های انالوگ تا 500 متر بر روی کابل کواکسیال است . ولی دوربین های تحت شبکه را بدون هیچ مبدلی میتوان به لینک های رادیویی با بورد چندین کیلومتر متصل کرده و تصاویرشان را به فواصل طولانی فرستاد.

کابل های شبکه قیمت به مراتب بالاتری نسبت به کابلهای کواکسال دارند. ولی بر روی یک کابل شبکه با قرار دادن هاب سوییچ های شبکه مناسب ،میتوان تصویر چندین دوربین را انتقال داد . همچنین میتوانیم صدای دوربین را نیز با همان کابل به مرکز کنترل انتقال دهیم. البته  این مورد به تازگی در برخی برند های تولید دوربین  آنالوگ اچ دی هم دیده می شود .

در سیستم تحت شبکه دوربین هایی با قابلیت POE که مخفف عبارت Power Over Ethernet است وجود دارد .

این قابلیت به دوربین این امکان را می دهد تا از طریق همان کابل شبکه  تغذیه کند. البته لازم به ذکر است برای این امکان باید دستگاه NVR یا سوییچ متصل به دوربین یا دوربین ها هم این قابلیت را داشته باشند.

و دیگر مانند دوربین های آنالوگ نیاز به کابل برق جداگانه نیستند .بدین تریب می توان دریافت که در پروژه های بزرگ با مصرف کابل بالا ،هزینه کابل کشی سیستم های تحت شبکه پایین تر از سیستم آنالوگ است!

در سیستم تحت شبکه تصاویر بسیار بهتر و با کیفیت تر ،با امنیت بالاتر می توان ایجاد و منتقل نمود ولی قیمت بالاتری نسبت به سیستم های آنالوگ دارند.

همچنین پهنای باند بیشتری را نسبت به آنالوگ ها اشغال می کنند.